Ode aan de caretakers

Een patient komt nooit alleen.. met hem of haar komt de caretaker mee. Meestal zijn dit vrouwen, ofwel familie ofwel uit de community.. Ze wassen "hun" patient, koken extra maaltijden, wassen de kleren van de patient, enzovoort.. Soms komen ze net als de patient van heinde en ver.. De achterzijde van het ziekenhuis is het domein van de caretakers, hun tijdelijke huis bevindt zich tussen de waste-area, de cholerabuildings, de foodstore en het generatorhuisje.. Daar koken ze in oude olieblikken de maaltijden voor hun geliefden.. ze slapen er, ze voeden hun babies, ze wassen zich met een emmertje water achter de foodstore en het hek rondom de waste-area is de waslijn.. Het is een indrukwekkend beeld.. deze vrouwen. Ik kom gemiddeld 3 keer per dag in het ziekenhuis, maak mijn ronde en daarnaast train ik mensen in supply-management, coach ik de pharmacist en de adminstrateur van het ziekenhuis. In gedachten heb ik al zoveel foto's van de caretakers gemaakt, maar op een of andere manier durfde ik het hun niet te vragen.. Een paar dagen geleden riep 1 van de vrouwen opeens: "Hey missie, why don't you take a picture of us? Het resultaat in deze blog.. Toen de vrouwen zichzelf op de foto zagen, gilden ze van het lachen en klapten ze in hun handen van verbazing... Magische momenten. Ik koester ze!

liefs, martine

wat mis je deel 2...

... vanochtend schreef ik dat ik materieel gezien eigenlijk niets mis behalve mensen.. dat is nog steeds het geval, maar je zou nu mijn gezicht eens moeten zien... een hele grote glimlach... en je zou nu mijn buro eens moeten zien.. vol met post uit nederland!!! Stroopwafels, films, een boek, geweldige brieven en heel veel drop...Dit is een onvoorstelbare luxe, echt ongelooflijk!! Ik had een vrij pittige dag en ben vanavond absoluut aan het werk.. en dit is echt meer dan welkom en een enorm teken van support!! Lieve allemaal, heel erg bedankt!!

liefs, Martine

wat mis je?

Als ik deze vraag krijg is mijn antwoord: de mensen die ik in Nederland ken. Mijn vrienden en vriendinnen, mijn ouders en zus, mijn familie, kennissen en bekenden.

Verder mis ik eigenlijk niets. Tuurlijk heb ik wel eens behoefte aan een warme douche of anoniem door een stad slenteren zonder te worden nageroepen, even niet geconfronteerd worden dat je echt anders bent als je een witte huid hebt... maar over het algemeel mis ik enkel mensen... Afgelopen weekend hadden we geen internet en nadat ik alles opnieuw had geinstalleerd en het nog niet werkte bleek dat er een probleem met de satteliet was... dus niets aan te doen tot vanochtend: hoera de satteliet werkt weer en we zijn weer in de lucht. We hebben hier een vrij heftig weekend achter de rug, bol staand van afscheid nemen op vele manieren... een echte Hellobye.. En dan ook nog geen internet om in contact te zijn met de mensen die ik mis.. Dus vanuit mijn tenen: hoera! Het internet werkt weer! En lieve iedereen: ik mis jullie!!!

liefs, Martine

Naar Nederland

Hallo!

Even een kort berichtje. Ik kom hoogstwaarschijnlijk ergens in mid-mei al naar huis! Het sluitproces gaat als een sneltrein en gezien de laatste ontwikkelingen kom ik eerder terug! De enige onzekere factor in het geheel is wat de ontwikkelingen in Guinea zullen zijn... Ik kan het bijna niet geloven dat het einde al in zicht begint te raken.. het is aan de ene kant heerlijk en aan de andere kant nog heel onwerkelijk en vreemd.. Ga nu aan de slag! Heb een fijne dag allemaal!

liefs, Martine

Doorweekt!!!

Een zinderende zomerdag en dan zo'n keiharde regen- en onweersbui... Ik was bijna vergeten hoe de regen ruikt.. Het heeft hier meer dan anderhalve maand niet geregend. Op dit moment drupt het nog na en trekt de donder weg en ik zit helemaal blij en opgefrist na te genieten. Eindelijk heb ik een echte tropische moesson regenbui hier in Liberia meegemaakt en het is helemaal te gek!! Ik heb nooit zo'n keiharde regenbui met zulke grote regendruppels meegemaakt!! Kerry, Alana en ik zaten net te eten toen de wind kwam, steeds harder en harder en toen een oorverdovend lawaai van de regen die op het zinken dak klettert! Ben naar buiten gerend om met mijn armen in de lucht de regen, op mijn warme huid voorzien van het rode stof van de aarde, laten neerdalen. Een van de auto's had z'n ramen nog open, nou ik vond het helemaal niet erg om die dicht te doen... mijn rok en t-shirt aan mijn lijf gekleefd, de chauffeur en bewakers zag je denken: the white lady lost her mind! Our boss is crazy!! O wat heerlijk en wat zal ik vannacht lekker slapen in een koele nacht, rozig van de regen: eindelijk weer eens een echte douche gehad!! Ik was de hele dag redelijk uitgeput van het keiharde werken de afgelopen tijd en een beetje gestresst: want zowel een missie sluiten en je klaarmaken voor de eventuele opvang van vele vluchtelingen ligt voor het grootste deel op het logistieke bordje en vandaag kon ik echt even niet meer... maar nu... mijn hoofd is weer fris en ik ben opnieuw blij om hier te mogen wonen en werken! Leve de regen! Leve de moesson!!

liefs, M

Zaterdag vol contrasten

4.00 uur:

de HF radio gaat

vanuit mijn slaap hoor ik in de verte dat Mischa, de dokter ,opgeroepen wordt om naar het ziekenhuis te komen.

4.15 uur:

Mijn telefoon gaat

Mischa: of ik belangstelling heb om nog een keizersnee bij te wonen. JA! Ik roep de chauffeur op om me op te halen.

4.30 uur:

Woon mijn 2e keizersnee bij

Opnieuw een meisje, maar dit keer allemaal wat spannender.. de baby krijgt hartmassage en beademing en we zijn allemaal opgelucht als het meiske begint te huilen.. Heb inmiddels een taak in de OR, zorgen dat het licht goed op de buik gericht is en bakjes jodium vullen..

7.30 uur:

ga terug naar de basis en begin aan mijn "gewone" werkdag

8.00 - 10.00 uur:

werk aan inventarisaties van alle klinieken, de basis en het ziekenhuis.. is nodig voor alle donatie-documenten. We hebben heel goed nieuws gekregen: een NGO gaat al onze klinieken overnemen! Nu het ziekenhuis nog..

10.00 uur:

Kou, de kokkin, komt en zegt dat we geen eten hebben voor de lunch. Ik ga samen met haar naar de markt om wat te kopen (zie foto 1: marktdag in sanniquellie). Hoera we vinden zelfs een ananas!!

13.00 uur:

Alle staf (behalve zaterdag-chauffeur en beveiliging) is naar huis, ik zit puffend achter mijn computer (40 graden) alle cv's van mijn staf (31) en aanbevelingsbrieven te typen en fantaseer over een zwembad...

14.00 uur

Opeens besef ik dat we een mini-zwembadje hebben, bij onze woonkamer, wat al zeker een jaar niet is gebruikt.. Ik besluit het schoon te maken en wordt geholpen door Stephen en Benjamin (zie foto 2), driver en guard. Heerlijk! Het bad uitsoppen en met water vullen.. Ik chlorinate (weet even het nederlandse woord niet) het water. Trek mijn badpak aan en breng de rest van de middag door in het zwembad!! Al snel komen Mischa en Alana ook.. we voelen ons de koning te rijk en alsof we op vakantie zijn (zie foto3: doc en log in zwembad)

18.30 uur

Zonsondergang vanuit het zwembad.. dan gaat mijn telefoon en een van mijn medewerkers verteld dat er geruchten zijn dat de president van guinnee is vermoord.. van lachen in het zwembad opeens terug in de realiteit. Het is erg onrustig in ons buurland.. van het een op het andere moment zijn we in vergadering, bellen we met verschillende bronnen en nemen ons "eprep-plan" nog eens door. Ik bel wat verschillende stafleden op om ze hun taak te vertellen op het moment dat de pc, dokter en ik eventueel op assesment gaan.. 200% alert. Heb alle checklijsten uitgeprint en klaarliggen om de situatie indien nodig in kaart te gaan brengen: hoe is veiligheid, watervoorziening, electriciteit, wat hebben we nodig en hoe krijg ik dat zo snel mogelijk ter plaatse.. Dit weekend geen bergtripjes: we blijven allemaal standby.. klaar om te helpen indien nodig! Wat een dag vol contrasten!

liefs, M

African Signs

Nu ik een aantal maanden hier ben komen ook steeds meer de verborgen kanten naar de oppervlakte.. Dit is een land van verborgen rituelen. Ik ben natuurlijk nieuwsgierig naar de cultuur en riten van dit land en de band met de staf is dusdanig dat ik nu volledig gerespecteerd wordt (ook als ik streng ben), maar ook vertrouwd wordt door de locale staf. Naast alle “werkpraat”neem ik ook de tijd om gewoon even te kletsen met de staf en dat zijn de momenten waarop geheimen zich openbaren.. Van de week ben ik met 3 chauffeurs van het team uit Monrovia naar Ivoorkust gereden om 2 auto’s te doneren aan MSFH in Ivoorkust. Op de terugweg zaten de chauffeurs te geinen dat de Log van ivoorkust had gezegd dat ik ze op een biertje zou trakteren.. Ook al was dit niet waar ik besloot om na werk ze te trakteren.. en toen kwamen de verhalen los.. Een chauffeur vertelde dat toen hij voor een houtkapbedrijf werkte (ja tropisch hardhout…) hij op een dag diep in de bush oog in oog kwam te staan met reuzen, ze waren wel degelijk mensen maar enorm… hij stond op en gaf een demonstratie hoe reuzen lopen en hoe ze praten en hoe groot ze waren.. dit alles uiterst serieus! Geen sterk verhaal volgens de andere chauffeurs.. Dan zijn er ook dwergen en die zijn bezeten door de duivel… Tja “African signs” verzuchtte een chauffeur. African signs omvat alles wat je op het eerste oog niet ziet.. alles wat tribal is, wat secret society is, wat witchcraft is… In mijn west-europees gevormde opvattingen heb je de neiging om het als een sterk verhaal of onzin af te schilderen, maar hier is de samenleving doordrenkt met deze overtuigingen. Naast de zichtbare “society” is er ook de “secret society”. In de stad al meer verdrongen door de westerse invloeden, maar in de bush nog zeer aanwezig.. De secret society heeft een eigen system, met eigen leiders, met eigen riten die in “onze” optiek vrij barbaars zijn.. Ze hebben ook eigen scholen.. In de dorpen gaan de jongens en meisjes gescheiden naar deze scholen toe.. De meisjes leren wat ze als vrouw moeten weten: schoonmaken, op het land werken, traditional medicin.. De jongens leren hoe ze moeten vechten, hoe ze hun vrouw onde de duim moeten houden, hoe ze palmbomen moeten rooien, enz.. En ja tot op de dag van vandaag worden er nog steeds meisjes rond hun 12e besneden in de bush en na 3 maanden moeten ze met een special masker op dansen voor de “community”.. Gelukkig komt het steeds minder voor.. De vrouw die een keizersnee had, waar ik bij was, was ook besneden.. Liberia heeft het hoogste percentage verkrachtingen op deze wereld, en pas sinds 1 jaar is verkrachting een misdaad.. tot nu toe is er 1 rechtzaak geweest. Als er al aangifte wordt gedaan dan komt ofwel de familie van een slachtoffer tot overeenstemming (lees geld) met de familie van de dader, of de dader koopt politie om..
Veel patienten komen pas naar het ziekenhuis als ze doodziek zijn. In eerste instantie gaat iedereen naar de traditional healer… veel patienten hebben de tekenen op of in hun lichaam: littekens in bijzondere patronen als gevolg van carving of vergiftegingsverschijnselen.. Laatst was er iemand en zijn familie wilde dat zijn bloed, urine en faeces getest werd op de aanwezigheid van menselijke proteinen.. dit zou aantonen of de beste man mensenvlees had gegeten… ook kannibalisme schijnt nog steeds voor te komen in bepaalde rituelen.. Mijn verblijf in Liberia is absoluut een voortdurende ontdekkingsreis.. en ik ben blij om die te maken!Liefs, Martine

... en de meisjes heten...

... Kema en Martine!

Zo heten de meisjes die ik gister op de wereld heb zien komen! Kema is de verloskundige. Ben aan het eind van de middag even bij de moeder en de tweeling langs geweest.. moeder is trying en de meisjes are just doing FINE!

liefs, M

'n wonder!

Gisteravond heb ik samen met Mischa, de dokter in ons project naar Hotel Rwanda gekeken.. een afschuwelijk goede film.. Na afloop spraken we over ons werk bij MSF en beseften we dat alles wat voor ons nu zo normaal en dagelijks is, eigenlijk heel bijzonder is. Ik zei dat het enige gevaar van mijn baan is dat je makkelijk onthecht kan raken van waar het echt om gaat wat we hier doen.. gezondheidszorg bieden waar amper voorzieningen zijn. Ik zei dat ik snel weer eens met hem mee op ronde wilde gaan.. en toen ik vandaag tijdens mijn eigen logistieke ronde in het ziekenhuis Mischa tegenkwam zei hij: Wat doe je om 3 uur? Wil je een keizersnede bijwonen? En dat heb ik dus gedaan!! Het was waanzinnig indrukwekkend, van te voren was ik lichtelijk nerveus.. maar dat was snel weg.. Tijdens de voorbereidingen van de operatie stonden de scrubnurses op de laatste liberiaanse hit heupwiegend hun werk te doen..

Tijdens de eerste incinsies durfde ik niet goed te kijken, maar ik merkte al snel dat ik het geweldig vond! Al die verschillende lagen van een lichaam en toen... Een tweeling! De moeder was heel gespannen, dus het eerste deel van de operatie heb ik naast haar gezeten en d'r hand vastgehouden, haar tranen weggepinkt en vele malen verteld dat ze een geweldige vrouw is. Het was waanzinnig om in een buik te kijken, de baarmoeder te zien, de kindjes, de darmen.. het was zo ongelooflijk mooi allemaal, heb er geen woorden voor.. en ik heb de smaak te pakken, dus vanaf nu ga ik regelmatig verschillende soorten operaties bijwonen!!
foto 1: Loggie in surgery!

foto 2: Volop aan het werk in onze operatiekamer

foto 3: Wauw... baby nummer 2!

Foto 4: Bengali (arts-assistent) en de moeder (die nu 8 kinderen heeft op haar 34e)

Foto5: oooooooooooooo de meisjes!

Ben nog helemaal onder de indruk! Wat een geweldige dag! En morgen ga ik naar de grens met ivoorkust om auto's af te leveren aan MSF-H in Ivoorkust.. wat een geweldige ervaringen!!

liefs M

it's going to happen!!!

Even een kort berichtje!! Guess what... over een uur sta ik in de operatiekamer en ga ik een keizersnede bijwonen... Ben benieuwd of ik flauw ga vallen..! Verslag volgt later!
x M

Hoog tijd voor wat foto's

Voor mij wordt alles steeds gewoner wat ik om me heen zie, al zijn er nog dagelijks wel uitzonderingen.. vooral in het ziekenhuis.. we hebben veel mensen met hersenvliesontsteking op dit moment en we bereiken bijna de hoeveelheden dat je van een "outbreak" spreekt. We hebben 30 bedden maar zo'n 50 patienten er liggen mensen op matrassen in de gangen en waar je maar kunt bedenken..Dagelijks overlijden er mensen. Van de week kwam ik aan bij het ziekenhuis en er stond een groep vrouwen heel hart te huilen.. ik liep naar binnen en zag 2 verpleegsters zwetend handschoenen aantrekken om het net gestorven kind in een "lappa" (stuk stof) te wikkelen.. De dood is hier veel meer openbaar en publiekelijk dan in het westen.. We hebben een therapeutisch voedingsprogramma voor ondervoedde kinderen en een special programma voor ondervoedde weeskinderen. Ik zag een jongetje en dacht dat het een baby was, hij weegt 6 kilo en is 3 jaar... echt ongelooflijk.

De foto's:

1. Een patientje in ons ziekenhuis... beelden spreken voor zich

2. Namegiving-feest in Ghana. In de Moslim-traditie krijgen kinderen pas een naam als ze 1 week oud zijn, dit gaat gepaard met een groot feest. Alle uitgenodigde vrouwen zitten in een kring en om de zoveel tijd komt de moeder naar buiten in een nieuwe outfit en beginnen alle vrouwen met haar te dansen en gooien geld naar de moeder. Hier dansen de vrouwen uit haar buurt met een volledig uitzet op hun hoofd.. en ja de ronde die hierna volgde dansten ook Colinda en ikzelf mee! Heel bijzonder om echt deel te zijn van dit feest, Dank je wel Colinda en Mohammed!

3. ... Jawel daar is ie dan... mijn groentetuin!!!! Zonder de hulp van deze twee toegewijde mannen was het nooit zo'n fantastische tuin geworden.. We eten nu iedere dag sla en de tomaten hoeven alleen nog maar te rijpen. We kweken: Komkommer, peultjes, broccoli, mais, tomaten, wortels en sla!!

4. Eerste Lotterij op Sangba Base! Jawel vandaag hadden we een lotterij waarin we 280 items onder de nationale staf hebben verloot (het grote opruimen en leegruimen van de basis is begonnen....) En het was een geweldige ochtend. Kerry, onze amerikaanse verloskundige, riep de namen op van iedereen. En als iemand z'n lot had getrokken zochten Mary, een liberiaanse verpleegkundige en ik, het bijbehorende item... we hebben heel veel lol gehad!

5. Tanker in de straat! Toen ik ziek op het balkon van Hotelbase in Monrovia lag hoorde ik een enorm lawaai.. keek over de rand en zag eerst zo'n 50 blauwhelmen door de straat marcheren gevolgd door zo'n 10 tankers... standaard patrouille... Maar voor mij zeer uniek!

6 en 7. T-Shirt. Deze zijn speciaal voor Lies, die prachtige ontwerpen heeft gemaakt voor mijn kerstkado voor al mijn directe staf.. die ik hier op t-shirts heb laten printen... Iets eenvoudiger dan het oorspronkelijke ontwerp maar ze zijn geweldig.... John, 1 van onze trouwe chauffeurs, voelde zich vereerd om als model het internet op te gaan!!! Iedere afdeling heeft zijn eigen t-shirt: Driver sans Frontieres, Security sans Frontieres, Radio sans Frontieres, Admin sans Frontieres, Gardener sans Frontieres, Supply sans Frontieres, House staf sans Frontieres, Technicians sans Frontieres en jawel... loggie sans Frontieres...Dank je wel Lies!

Liefs, Martine