30.9.07

Ik wil terug!

Begrijp me niet verkeerd… het is heel erg leuk en prettig om zo opeens en onverwacht in een ander project te werken. Interessant om dit specifieke programma mee te maken en heerlijk om de handen uit de mouwen te kunnen steken na zo’n lange periode van niets doen. Maar……. Ik wil terug! Ik wil terug naar Kichanga, naar m’n ‘eigen’ project.. naar daar waar zoveel werk ligt.. Ik word regelmatig op de hoogte gehouden door de projectcoordinator en verpleger die nu in Kichanga zitten en hoe meer ik lees en hoor..hoe liever ik terug wil al is het op dit moment vrijwel onmogelijk om daar te werken, vanwege de veiligheid.. Twee klinieken zijn geplunderd en 2 klinieken zijn echt onbereikbaar vanwege veiligheid.. De frontlijn ligt zo’n 35 km van onze basis en snijdt ons af van de plekken waar we voorheen werkten.. Vele dorpen zijn verlaten.. een kliniek die voorheen zeer veel patienten had heeft nu nog 1 a 2 consulten per dag… de mensen zijn de bush in gevlucht en waarschijnlijk te bang om eruit te komen.. 2 kampen zijn verlaten… waar zijn al die mensen? Het regent veel in Kichanga en omgeving en het is er koud, dus waarschijnlijk zijn er vele zieken in de bush..verstoten van alles, zonder huis en in angst…afschuwelijk! Ik wil erheen! In Goma heb ik mijn bijdrage kunnen leveren aan door het opzetten van een extra cholera centrum en hier in Bukavu werk ik mee in een geweldig project met 1100 HIVAids-patienten die behandeld worden.. maar ik wil naar Kichanga. Daar waar ik in de DRC begonnen ben wil ik zo graag naar toe om al die mensen die op de vlucht voor geweld zijn of slachtoffer van geweld zijn te kunnen helpen met medische zorgen en water en sanitair activiteiten.. Ik ben zo benieuwd hoe het nu in Kichanga is.. zijn de buurkinderen er nog die altijd zo vrolijk ‘Marti Marti’ riepen? Hoe is de sfeer in kichanga nu? Ik hoop het snel mee te kunnen gaan maken.
Liefs, Martine

29.9.07

Retournée au DRC

Wat gaat de tijd snel! Ik ben hier alweer een week! De reis was heel relaxt en het was heerlijk om in Kigali weer in een good old landcruiser te kunnen stappen en naar Goma te rijden.. Onderweg zag je de gevolgen van de zware regenval die vele delen van afrika letterlijk heeft overspoeld: nieuw ontstane meertje waar daken bovenuit steken en weggespoelde akkers op de steile heuvels van Rwanda, Het weer is prachtig en toen ik in Goma aankwam wachtte mij een warm welkom door mijn collega’s. Heerlijk om iedereen weer te zien en om alles te horen wat er in de afgelopen weken is gebeurd. Het nieuws uit de congo druppelt mondjesmaat door naar de nederlandse media.. het zijn roerige tijden hier. Er is veel gebeurd en er zijn veel mensen op de vlucht gegaan. Van ons project zijn de verpleegkundige en de projectcoordinator nu in Kichanga.. maar een deel van onze klinieken liggen in gebieden die op dit moment niet toegankelijk zijn vanwege de veiligheid. De andere verpleegkundige van ons project is in Goma en zij houdt zich bezig met het opzetten van een cholera centrum in Goma voor de vele nieuwe ontheemden.. Daar heb ik me ook mee bezig gehouden, erg leuk om te doen. Ik heb een aantal vluchtelingenkampen bezocht en toen ik zo tussen de geimproviseerde hutjes doorliep vroeg ik me doorlopend af hoe het nou toch met ‘onze mensen’ in het Mwesoproject gaat.. Zijn de buurkindertjes er nog? Hoe zal het zijn in de klinieken..? Het is frustrerend om in Goma te zijn terwijl je zo graag aan het werk wil in Kichanga.. maar dat is vanwege veiligheid niet mogelijk en dat kan best nog wel een poosje gaan duren.. Ik zie aan de gezichten van mijn collega’s dat ze zware tijden hebben (gehad).. iedereen ziet er moe uit en is alert op iedere verandering.. en dat laatste ben ik ook.. De overgang van een vreedzaam land naar een land in onrust lijkt een kleine stap te zijn..
Twee dagen geleden vroeg de logistiek coordinator me of ik een week naar Bukavu wil om de logistieker daar te vervangen (hij gaat op vakantie). Geweldig!! Dan kan ik me toch nuttig maken! Dus gisterochtend ben ik per boot naar Bukavu gegaan.. een stad in Zuid Kivu aan het meer. We hebben hier een heel groot HIV/Aidsprogramma in 8 verschillende klinieken/ziekenhuizen. Heb gistermiddag mijn overdracht gehad en ben dus vanaf vandaag loggie in Bukava. Ben echt heel blij om lekker aan de slag te kunnen gaan in een ander project totdat ik weer naar Kichanga kan gaan.. liefs, M

18.9.07

Nog even stand-by..

Inmiddels ben ik weer helemaal hersteld.. ik vlieg deze week terug naar Congo. Ben ontzettend nieuwsgierig wat ik aan zal treffen...in de afgelopen weken is de onrust behoorlijk toegenomen en zijn er gevechten bij massisi geweest.. ik lees op allerlei websites het laatste nieuws en lees zelfs over de toestand in kichanga waar ik werk en woon.. In deze omstandigheden is het erg raar om in Nederland te zijn.. Ik sta zo met 1 been in de congo en met 1 been in nederland tussen mijn familie en vrienden.. ik ben hier wel maar toch ook niet omdat vanwege deze onverwachte pauze in mijn missie mijn boog nog steeds gespannen staat en ik echt het gevoel heb dat ik in de congo moet zijn om daar aan de slag te gaan.. juist nu het zo onrustig is en juist nu er nieuwe stromen vluchtelingen hun weg naar veiligheid zoeken.. Tuurlijk ben ik ook licht gespannen..want he ik ben van de na-oorlogse generatie en heb nog niet zoveel ellende in mijn leven meegemaakt..dus ik ben heel nieuwsgierig wat ik ga zien, wat we kunnen doen en hoe ik dit alles zal ervaren.. Na een laatste fijne ronde van 'hellobye' langs mijn vrienden ben ik klaar voor vertrek en zal vanuit Noord Kivu verder schrijven. Liefs, M