Ik wil terug!

Begrijp me niet verkeerd… het is heel erg leuk en prettig om zo opeens en onverwacht in een ander project te werken. Interessant om dit specifieke programma mee te maken en heerlijk om de handen uit de mouwen te kunnen steken na zo’n lange periode van niets doen. Maar……. Ik wil terug! Ik wil terug naar Kichanga, naar m’n ‘eigen’ project.. naar daar waar zoveel werk ligt.. Ik word regelmatig op de hoogte gehouden door de projectcoordinator en verpleger die nu in Kichanga zitten en hoe meer ik lees en hoor..hoe liever ik terug wil al is het op dit moment vrijwel onmogelijk om daar te werken, vanwege de veiligheid.. Twee klinieken zijn geplunderd en 2 klinieken zijn echt onbereikbaar vanwege veiligheid.. De frontlijn ligt zo’n 35 km van onze basis en snijdt ons af van de plekken waar we voorheen werkten.. Vele dorpen zijn verlaten.. een kliniek die voorheen zeer veel patienten had heeft nu nog 1 a 2 consulten per dag… de mensen zijn de bush in gevlucht en waarschijnlijk te bang om eruit te komen.. 2 kampen zijn verlaten… waar zijn al die mensen? Het regent veel in Kichanga en omgeving en het is er koud, dus waarschijnlijk zijn er vele zieken in de bush..verstoten van alles, zonder huis en in angst…afschuwelijk! Ik wil erheen! In Goma heb ik mijn bijdrage kunnen leveren aan door het opzetten van een extra cholera centrum en hier in Bukavu werk ik mee in een geweldig project met 1100 HIVAids-patienten die behandeld worden.. maar ik wil naar Kichanga. Daar waar ik in de DRC begonnen ben wil ik zo graag naar toe om al die mensen die op de vlucht voor geweld zijn of slachtoffer van geweld zijn te kunnen helpen met medische zorgen en water en sanitair activiteiten.. Ik ben zo benieuwd hoe het nu in Kichanga is.. zijn de buurkinderen er nog die altijd zo vrolijk ‘Marti Marti’ riepen? Hoe is de sfeer in kichanga nu? Ik hoop het snel mee te kunnen gaan maken.
Liefs, Martine