Foto’s

Elke dag opnieuw maak ik zoveel foto’s met mijn ogen… ik zou ze alleen zo graag willen afdrukken! Hier in de omgeving is het beter om geen foto’s te maken vanwege de veiligheid… maar o wat zou ik ze graag maken…De vrachtwagen die uitpuilen van een lading met erop vele mensen…de kinderen in het dorp..het straatbeeld met de verveelde zeer jonge militairen met verhoudingsgewijs veel te grote mitrailleurs..de vrachten die per chukudu (soort grote houten step) worden vervoerd…de eindeloze stroom mensen, afgewisseld met koeien, geiten, kippen en eenden… Whango, het gehandicapte jongetje in lompen met rotte tanden en een grote smile, die door iedereen als gek wordt beschouwd… de zwarte vulkanische aarde.. de mensen die bijna bezwijken onder de last die ze dragen… alles wat ik hier dagelijks om me heen zie…Maar ook de geluiden, gezang van mensen, geschreeuw, gelach, eindeloos huilen van een kind dat hier ergens in de buurt van ons huis woont..de geuren van houtvuurtjes… en zo kan ik nog heel lang doorgaan…
Werkfoto’s heb ik absoluut… onze nieuwe basis is zo goed als klaar..alle ‘stores’ zijn ingericht, alle medische en niet medisch artikelen zijn geregistreerd zowel op stockcards als in de computer, de financieën heb ik uitgespit en op orde gebracht, personeelszaken en vanochtend heb ik onze woonkamer (nu nog kantoor) op schaal uitgetekend en heb ik meubels ontworpen om te laten maken door de plaatselijke meubelmaker… We hebben stellingkasten naar de apotheekjes van de klinieken gebracht, vluchtelingenkampen in kaart gebracht, latrines worden gebouwd…kortom weer een zeer vruchtbare week… En ook zo dankbaar…want je hoeft maar even weer bewust foto’s te maken met je ogen en je weet waarom we hier zijn…het is goed om hier te zijn! En tuurlijk is het ook moeilijk..als je berichten uit NL krijgt en je het liefst even daar zou willen zijn bij vriendinnen, vrienden en familie… Of het feit dat we na zes uur s’avonds niet meer de poort uit mogen..je hier zo weinig privacy hebt.. soms vergeet je gewoon even dat je ook een persoonlijk leven hebt.. Maar dan hoef ik maar weer even om me heen te kijken en te denken aan de vluchtelingenkampen waar ik doorheen loop en ik weet: o wat ben ik blij dat ik voor MSF werk en dat ik hier ben… Ik denk aan jullie allemaal en veel!
Liefs, M