endless bye bye

Als ik zo een beetje terugkijk in mijn blog-verhaaltjes is het afscheid nemen al een poosje bezig.. het sluiten van een project.. mijn afscheid van de bush.. van mijn collega's en huis/leefgenoten.. en nu van Liberia als totaal.. Weet niet of dit mijn laatste bijdrage vanuit Liberia is of dat ik nog even door ga met het eindeloos afscheid nemen.. Soms denk ik: het is mooi zo, ik ga naar huis! En laat dat dan ook nu maar gebeuren.. maar op vele momenten wil ik het (waarschijnlijk) definitieve afscheid van dit land nog even uitstellen... Ik sta bol van prachtige ervaringen, belevenissen, nieuw verworven kennis en beelden die op mijn netvlies gegroefd zijn. Van die beelden heb ik niet zoveel foto's maar een paar laatste plaatjes van Monrovia zie je hier boven... het strand, verkeer en... mijn favoriete tankstations..
Liefs, M

loggie goes home

... 't is een beetje sneller dan verwacht maar de datum is bekend! Op vrijdag 27 april vlieg ik s'avonds weg uit Liberia en zaterdag kom ik aan op schiphol.. exacte tijd is nog onbekend.. Ben volop aan het afscheid nemen, wat is het allemaal snel gegaan. Ik heb een geweldige tijd gehad met vele ups en ook wat downs.. Ik probeer me voor te stellen hoe het zal zijn om weer in Nederland te zijn, maar dat lukt niet echt. Kan me er niet echt een beeld bij vormen.. Maar eerst nog een heerlijke week Liberia die hopelijk vol staat van genieten en alles nog een keer in me opnemen zodat ik vol van goede ervaringen als een tevreden loggie en bushgirl terug naar de andere wereld kan vliegen.

Liefs, M

everytime we say goodbye...

Mischa is weg.. op weg naar Berlijn, terug naar zijn huis. En toen waren er nog maar 2 van het nimba-project.. Voel de tranen in mijn ogen branden.. ik mis hem. Het is een rare belevenis: maandenlang ben je naast collega's ook een soort familie en als dan het moment komt dat je dag zegt weet je niet of je elkaar ooit nog zal zien. Tegelijkertijd weet je ook dat je waarschijnlijk weer heel snel aan de nieuwe situatie went.. Een intense vluchtigheid zou een omschrijving kunnen zijn.. Mischa is een geweldige arts, totaal toegewijd aan zijn werk. En daarnaast was het heel erg fijn om hem te leren kennen en tijd met elkaar door te brengen.. Te geinen, te ouwehoeren, over het leven praten, elkaar opbeuren als het nodig was en niet te vergeten.. Mischa in actie zien in de operatiekamer! Gisteravond zijn we samen uitgeweest en hebben een "informele debriefing" over onze ervaringen in Nimba gehouden en vooral heel veel gefilosofeerd over de toekomst. Mischa het ga je goed en ik hoop je nog weer eens te zien! Dag Doc!

Liefs, M

back where I started... Monrovia!

Ben nu sinds een dag of 4 in Monrovia, daar waar ik een kleine 7 maanden geleden begon.. Het is een geweldige periode geweest waarin ik ontzettend veel heb geleerd, meegemaakt en gezien.. Mijn plek heb ik gevonden! Moet alles maar eens laten bezinken.. want nu is het een beetje surrealistisch dat het project gesloten is en dat mijn werk er bijna op zit... nog laatste rapporten en aanbevelingen schrijven en dan ben ik echt klaar! Ik heb een beetje het "na oerol gevoel" dat je echt even moet bijkomen en loslaten! Zal snel wat langer schrijven!
liefs, M

out from Nimba

Nog 1 uur ben ik met het internet verbonden en dan gaat de satelite ontvanger down!

Gisteren ben ik met al mijn staf wat gaan drinken na werktijd, als een persoonlijk afscheid. Ben overladen met warme woorden en complimenten… de (zeer ongeemancipeerde) mannen spraken hun bewondering uit.. dat hun eerste vrouwelijke boss en tevens laatste boss niet alleen een “smart lady” is maar dat ze ook nog eens heel sterk is en niet bang is voor vieze handen… en dat voor een white lady!!! Rebecca, een van onze koks, vertelde me dat ik haar voorbeeld ben als bewijs dat vrouwen hetzelfde werk kunnen doen als mannen en dat dit ook in Liberia moet gebeuren…. Wat blijkbaar iedereen het meest zal bijblijven (dat werd gezegd en bevestigd) is dat ze verbaasd zijn dat ik echt om mensen geef… dat als iemand ziek is of een sterfgeval in de familie heeft ik van me laat horen, naar ze toe ga… Voor mij is dit alles heel normaal, maar voor hun blijkbaar niet! Ik voelde de tranen achter mijn ogen branden… nog 2 dagen en ik verlaat Nimba, waarschijnlijk voorgoed.. Aan de ene kant ben ik er klaar voor: het is goed zo, mijn werk hier zit er zo goed als op.. aan de andere kant heb ik mijn zorgen over de toekomst voor sanniquellie’s ziekenhuis en zou ik makkelijk nog een tijd kunnen blijven… Ik zal Nimba missen, het is onverwacht snel toch een soort thuis geworden.. Alle mensen die ik ken en groet als ik langs de mainroad loop. De bergen, bush en overweldigende schoonheid van ongerepte natuur, mijn locale collega’s… Ik laat een stukje van mijn hart achter in Nimba en ik neem een stukje Nimba mee in mijn hart!
Liefs, M

laatste lotterij!

We hebben net onze laatste lotterij voor all het personeel gehouden.. 250 items varierend van onze bedden tot onze borden zijn verloot.. Auto's rijden af en aan om iedereen met zijn of haar spullen naar huis te brengen.. de foto's geven een kleine indruk!

liefs, M

end of sangba base

.... sangba base is niet meer, tenminste niet meer groots geschilderd aan de buitenkant van ons hek.. persoonlijk overgeschilderd! We liggen dusdanig voor op schema dat ik nu met alle zekerheid kan zeggen dat op donderdag 12 april ik voor de laatste keer in een auto mijn woon- en werkplek sangba base zal verlaten.. op weg naar Monrovia!
Liefs, M

Loggie on the roof!

.... en het eerste satteliet telefoon systeem is down!!! Samen met mijn technische rechterhand hebben we het net ontmanteld!

Foto 1: loggie climbs on tha roof!

Foto 2: work in progress

Foto 3: job done!!!

Ik voel me totaal in mijn element, heerlijk!

liefs, M

Closing down in ful speed!

De laatste dagen zijn wel geteld nog 7! Het gaat nu enorm hard: de opslagruimtes zijn leeg, de medicijnen gedoneerd, nog maar 2 auto's aanwezig ipv 6, de laatste kliniekbezoeken zijn afgelegd en de basis wordt leger en leger.. De Closing down feesten zijn geweest. De atmosfeer is van een lach en een traan.. mensen zijn bezorgd over de toekomst en tegelijkertijd werken we met z'n allen als "animals" om de hele basis leeg te krijgen en hebben ook veel lol. Zaterdag is de laatst lotterij waarin al het meubilair wordt verdeeld onder de staf. Het gaat goed! Ik verwachtte dat deze laatste periode veel zwaarder zou zijn en dat ik dag en nacht zou werken.. maar dit is niet het geval. Ik voel me relaxed en heb dat lekkere gevoel alsof je vlak voor een premiere zit! Ik lig zelfs voor op schema, dus met een beetje geluk verlaten de projectcoordinator en ik Nimba al op donderdag de 12e ipv vrijdag de 13e.... En wat betreft de plaatjes:

Foto 1: loggie goes african: alles gaat hier op het hoofd en ik kon natuurlijk niet achterblijven...

Foto 2: Sangba Base uit de lucht! Dit is mijn woon en werkomgeving vanuit een helicopter waarin ik helaas zelf niet mee mocht vliegen...

Liefs, Martine