Van wie hou je en van wie niet?
Ik woon en werk hier nu zo’n 3 weken, In Kichanga, provincie Noord Kivu in de DRC… Voordat ik vertrok heb ik me ingelezen in de geschiedenis en in de veiligheidssituatie van dit enorme land…Maar als ‘na-oorlogse-generatie’kon ik me er niet echt een beeld van maken…zeker ook omdat alle oorlogen hier slechts mondjesmaat doordruppelen op onze westerse tv.
Toen ik in Goma aankwam heb ik een vier uur durende briefing over de veiligheid en geschiedenis van mijn huidige woon- en werkplek gehad… wat zeer verhelderend was.. tenminste als je als ‘n soort buitenstaander, rationeel naar ‘de situatie’kijkt.. Maar nu ik hier leef en werk brandt me één grote vraag op mijn lippen… Hoe weet je als je hier opgroeit wie je moet haten en wie niet? Ofwel van wie hou je en van wie niet? Er liggen hier veel verschillende groeperingen/partijen/stammen met elkaar overhoop en dat verandert ook regelmatig. Dus mijn vraag is: Hoe weet je hier wie je vijand is en wie niet? Ik bedoel als je hier opgroeit.. Is het zoals wij in het westen heel enthousiast woordjes als ‘papa’ en ‘mama’ en ‘lief’ en ‘bah’ en ‘’goed zo’ aan onze kinderen leren? Leren zo de kinderen hier wie ze moeten haten en wie niet? Werkt het zo? Ik bedoel er hier al decennia lang een ofwel zichtbare en soms onzichtbare oorlog bezig… dus verspreid over generaties…dus hoe leer je dat dan?
En tegelijkertijd zie ik de kinderen spelen… en lopen ze ‘n stukje met me mee, zowel nieuwsgierig als ‘n beetje bang voor de ‘Mzungu’ (= witte mens). En ja de kinderen hier werken vanaf het moment dat ze kunnen lopen, draaien mee in het huishouden (water halen, hout halen, houtskool dragen, herder zijn voor de koeien)…maar tegelijkertijd zijn het ook kinderen die spelen, die kind zijn en de wereld onbevangen tegemoed treden.. Maar als ik dan de jongens van ‘n jaar of 15 in uniform soldaat zie spelen… dan blijft de vraag op mijn lippen branden… wanneer verlies je je onbevangenheid en hoe weet je: Van wie hou je en van wie niet?
Liefs, M
Toen ik in Goma aankwam heb ik een vier uur durende briefing over de veiligheid en geschiedenis van mijn huidige woon- en werkplek gehad… wat zeer verhelderend was.. tenminste als je als ‘n soort buitenstaander, rationeel naar ‘de situatie’kijkt.. Maar nu ik hier leef en werk brandt me één grote vraag op mijn lippen… Hoe weet je als je hier opgroeit wie je moet haten en wie niet? Ofwel van wie hou je en van wie niet? Er liggen hier veel verschillende groeperingen/partijen/stammen met elkaar overhoop en dat verandert ook regelmatig. Dus mijn vraag is: Hoe weet je hier wie je vijand is en wie niet? Ik bedoel als je hier opgroeit.. Is het zoals wij in het westen heel enthousiast woordjes als ‘papa’ en ‘mama’ en ‘lief’ en ‘bah’ en ‘’goed zo’ aan onze kinderen leren? Leren zo de kinderen hier wie ze moeten haten en wie niet? Werkt het zo? Ik bedoel er hier al decennia lang een ofwel zichtbare en soms onzichtbare oorlog bezig… dus verspreid over generaties…dus hoe leer je dat dan?
En tegelijkertijd zie ik de kinderen spelen… en lopen ze ‘n stukje met me mee, zowel nieuwsgierig als ‘n beetje bang voor de ‘Mzungu’ (= witte mens). En ja de kinderen hier werken vanaf het moment dat ze kunnen lopen, draaien mee in het huishouden (water halen, hout halen, houtskool dragen, herder zijn voor de koeien)…maar tegelijkertijd zijn het ook kinderen die spelen, die kind zijn en de wereld onbevangen tegemoed treden.. Maar als ik dan de jongens van ‘n jaar of 15 in uniform soldaat zie spelen… dan blijft de vraag op mijn lippen branden… wanneer verlies je je onbevangenheid en hoe weet je: Van wie hou je en van wie niet?
Liefs, M
posted by Martine @ 11:23 PM
2 Comments
