Noord Kivu

Zoals je op de site van artsen zonder grenzen kunt lezen houden op dit moment duizenden mensen zich schuil in de jungle van noord kivu en is het vanwege de veiligheidssituatie en vanwege de natuurlijke omstandigheden heel moeilijk om hulpverlening te bieden… dit is frustrerend.. Ik zit nog steeds in bukavu (zuid kivu) en heb het daar erg naar mijn zin..maar mijn gedachten gaan zeer zeer regelmatig naar mijn teamgenoten in Noord kivu..die aanwezig zijn maar slechts nog mondjesmaat iets kunnen doen.. er zijn nog steeds gevechten gaande en ons werkgebied is door diverse redenen niet echt bereikbaar.. Bijna elke dag heb ik contact per email met het team en ik hoop binnenkort weer met hun te kunnen werken in een gebied waar het o zo hard nodig is.. Ik zal kitchanga amper nog herkennen denk ik..er is zoveel gebeurd in de tijd dat ik er niet was.. het is een vreemde gewaarwording.. Ik las het MSF rapport over Noord Kivu… afschuwelijk de gevolgen van geweld. En vreselijk en vaak ook onbegrijpbaar wat voor verschillende verschijningsvormen geweld heeft.. verkrachting als wapen.. kindsoldaten die gerecruteerd worden..mensen zoals jij en ik die zich schuilhouden in de jungle..bang om tevoorschijn te komen.. waarschijnlijk ziek in de jungle want het is regenseizoen en het is heel koud in Noord Kivu.. De mens is een raar wezen! Wat doen we elkaar toch aan? Ja ik heb het naar mijn zin in het redelijk stabiele Bukavu.. maar ik wil o zo graag terug.. Ik voel een enorme gedrevenheid om in Kichanga mijn handen uit de mouwen te steken en samen met het team ervoor te zorgen dat zoveel mogelijk mensen gratis medische verzorging krijgen.. tegelijkertijd ben ik ook nerveus over wat ik te zien ga krijgen, de verhalen die je gaat horen.. want ja ik ben nog altijd een kind van de na-oorlogse generatie en weet persoonlijk niet wat oorlog betekent.. nog niet.. want ook als de gevechten eindigen.. zullen de sporen die dit afschuwelijke geweld tekent nog lang zichtbaar zijn..! Het is een sterk gevoel om naar kichanga te willen.. dit is de reden waarom ik bij artsen zonder grenzen ben gaan werken.. om in vergeten gebieden waar geen gezondheidszorg is mee te werken aan het bieden van hulp aan de meest kwetsbaren.. Dus zoals ik al eerder schreef: ik wil terug! Ook al vind ik het heel spannend en ben ik huiverig voor wat ik zal gaan tegenkomen.. ik moet daar gewoon zijn! Ik wil mijn bijdrage daar leveren!
Liefs, Martine