Tropendagen

Heb lang niet geschreven en geen mails gestuurd.. sorry! Ik maak letterlijk en figuurlijk tropendagen hier… heb de afgelopen tijd bijna iedere dag van 7 uur s’ochtends tot 10 uur s’avonds gewerkt… Het is intens maar nog steeds erg goed.. Blijkbaar is het niet alleen in het begin intensief, maar blijft het zo de hele tijd.. Een missie eist z’n tol: 1 van onze dokters ging op vakantie naar Ghana, maar belandde in het ziekenhuis en is naar Duitsland geevacueerd voor verdure onderzoeken.. gelukkig gaat het nu goed en komt hij komende week terug… Alana, canadeze verpleegkundige ligt sinds en paar dagen plat en heeft enorme rugpijn. Ze wil niet naar Monrovia geevacueerd worden omdat ze de 8 uur durende rit per landcruiser op een slechte weg niet denkt vol te houden.. We zorgen hier voor haar, ze krijgt injecties en ik bring haar elke keer icepacks en we masseren haar… een manueel therapeut zou niet gek zijn! Een paar dagen geleden kreeg ik opens enorme kramp in mijn kuit en zelfs de volgende ochtend liep ik nog mank… Micha, onze andere arts zei dat ik waarschijnlijk een magnesium gebrek heb.. dus nu neem ik iedere dag magnesium.. Het klimaat, onze eenzijdige voeding (rijst met bonen en vlees en komkommer), en de lange dagen die we als expats maken heeft duidelijk z’n impact.. We slikken allemaal vitamine-preparaten voor zwangere vrouwen!
Maar ik voel me goed! Ik geniet van mijn werk, vind steeds meer mijn draai, ken inmiddels iedereen bij naam en loop zingend over de compound. Tuurlijk mis ik bepaalde dingen en mensen en is het heftig om amper privacy te hebben en 24 uur per dag “on call” te zijn, maar het is het allemaal meer dan waard!
Komende Dinsdag openen we in 1 van onze buitengebieden een kliniek die we hebben gebouwd. Gister ben ik er heen gegaan om 20 kratten fris en 8 kratten bier voor het feest te bezorgen en om de laatste dingen door te nemen en het gebouw te inspecteren. Ik stapte de auto uit en gelijk kwamen er allemaal mensen naar me toe, mijn naam roepend om me te begroeten.. Echt hele aardige mensen. Het hele dorp heeft meegeholpen om de kliniek te verhuizen. We gaan Dinsdag met een delegatie van 20 mensen naar Lugbayee en wat ik heb begrepen wordt het een enorm feest, met traditionele dans, de chiefs uit de omgeving aanwezig en alles met alle toeters en bellen.. Dinsdag ga ik echt kennismaken met traditioneel Liberia. Ik verheug me erop! Ik sprak met de baas van de kliniek over nog wat bouwzaken en hij zei opens dat zijn vrouw zwaanger is en dat als het een meisje is ze haar Martine willen noemen… Dit is een grote eer, en ik voel me vereerd! Gisteravond hadden we het afscheidsfeest van Gunvor, onze noorse laborante, Al 2 dagen was de halve nationale staf in de weer met het bouwen van een overkapping, het kopen van eten en drinken, het regelen van de DJ (een chauffeur en een bewaker met een paar cassettebandjes) .. Het feest begint heel formeel met allerlei speeches en het geven van kado’s (jurken) en tot slot is er een speech van de Project coordinator.. Tussen alle speeches door wordt de muziek steeds keihard aangezet en begint vervolgens de ceremoniemeester te schreeuwen dat de muziek uit moet.. Echt een film! De vrouwen zitten aan de ene kant en de mannen aan de andere kant, iedereen in z’n mooiste kleren. Na de toost met punch: vruchtensap met cane-juice (een zelfgebrouwen zwaar alcoholisch drankje) stormt iedereen naar de tafels waar het eten is, gaat de muziek keihard aan en is iedereen aan het dansen. Het was geweldig! Ik heb eindelijk weer eens heerlijk gedanst! Het commentaar dat ik kreeg: wow! The white lady knows how to dance! Het feest begon om zeven uur en het eindigt als het eten en de drank op is, om elf uur.. dit keer. Ik heb echt genoten. Nu is het lekker rustig hier, m’n collega’s zijn de Bergen in, ik heb straks een vergadering en verder ben ik er om voor alana te zorgen. Mensen leven hier echt met de dag, soms zelf met de minuut… morgen is morgen en vandaag vandaag.. Dit is maf om mee te maken en soms ook vermoeiend.. plannen is echt een onbekend begrip en ik heb geleerd dat als je iemand vraagt om iets te doen, dit niet automatisch gebeurd.. Je moet echt 2 a 3 keer checken of het ook gebeurd.. Wat een verschillen, echt razend interessant. Af en toe bevind ik me in situaties dat ik echt even denk: het lijkt wel alsof ik in een of andere film ben! Kortom tropendagen en ik geniet ervan!

Liefs voor iedereen, Martine