Ik wen!!

Heerlijk! De drempel is genomen.. ik voel me goed en begin me hier echt thuis te voelen en ik ben er klaar voor om het roer over te nemen van mijn voorganger! Het maakt me niet meer uit dat ik constant getest wordt en dat velen gebruik willen maken van de wisseling van de wacht... kom maar op! Ben vanochtend om 7 uur vertrokken met een amerikaanse en een liberiaanse verloskundige en natuurlijk de chauffeur naar ons kliniekje in Beoyular... 3,5 uur heen en ook weer terug over een hele slechte weg... ofwel de droom voor iedere Landrover bestuurder. William, de chauffeur, was een tijger!! Geweldig om mee te rijden door diepe gaten, rode modder en veel water. Ik ben 2 keer uitgestapt om spectaculaire foto's te maken.. viel bijna languit in de rode modder maar kon me nog net staande houden. In de kliniek waren ze aan het werk... het wordt gerenoveerd en natuurlijk dachten die mannen dat witte vrouwtje wel even om de tuin te leiden... nou mooi niet! Ik heb eerst al het betere blufwerk gebruikt en natuurlijk mijn gezonde verstand.. en tegen 1 man heb ik mijn "respect"speech gehouden, die ik gisteravond in bed had bedacht om mezelf een beetje gerust te stellen.. De speech komt er op neer dat ik wel goed maar niet gek ben... en dat ik hun respecteer en dus ook totaal respect van hun kant verwacht... heb het zoveel mogelijk in Liberiaans engels gedaan... nou dat had z'n effect! In positieve zin! Daarna ben ik in een hoekje van de behandelkamer naar het spreekuur voor de zwangere vrouwen gaan kijken... erg indrukwekkend. Geen echo's of wat dan ook... uitleg dat als ze aan het bevallen zijn en het kind komt niet... ze vooral niet moeten wachten tot de zon twee keer opkomt maar dat ze naar de kliniek moeten komen.. Ik ben vervolgens weer op mijn "loggie"ronde gegaan: de waterpomp controleren, de sharp pit en placentapit checken, de latrines... Ja we loggies get the shit done! De voorraden van het apotheekje door gaan nemen samen met de locale apotheker... Heerlijk! We moesten nog even medicijnen brengen naar een patient met TB en dat dorpje was vlak bij de grens met ivoorkust... die moest ik natuurlijk even zien: ben tenslotte ook gewoon toerist!! Dus wij naar de grens: een rivier met een enorm vlot en als je met het vlot nar de overkant gaat ben je in ivoorkust... we mogen daar niet heen dus ik heb maar "hallo ivoorkust" geroepen! Er lagen bergen met zakken met cacaobonen klaar.. die komen uit ivoorkust en worden via liberia naar Guinnee vervoerd. Ik heb er een geproefd...ontzettend bitter!!! Maar als je het combineert met een slok water proeft het eigenlijk als tonic...dus dat was in de hitte in de auto wel weer een tractatie!!! Na 3, 5 uur terughobbelen hebben Kerry en ik ons bij de princesbar laten droppen om een koude cola te drinken en lekker door het dorp terug gewandeld... Heb netweer emmers water over me heen gegooid en gegeten en ga zo lekker tevreden onder de prachtige afrikaanse sterrenhemel even bijkomen van deze heerlijke dag! Vanaf morgen ben ik volledig "in charge" en gaat het dus echt beginnen... ik heb er zin in!

Heel veel liefs, martine