Bye Maastricht!

... als je weet dat je nog zo'n anderhalve week in een stad woont, loop je er toch opeens heel anders doorheen. Als je weet dat je nog zo'n drie weken in een 'eerste-wereldland' bent, kijk je opeens heel anders om je heen.. Maastricht, stad die gemengde gevoelens oproept en waar ik me regelmatig als een vis op het droge heb gevoeld.. nu krijg ik af en toe het gevoel van 'ik zal je missen'. De stad? Ja. Maar vooral de mensen die ik hier heb leren kennen en die veel voor me zijn gaan betekenen. Annemie...door dik en dun met lachen en tranen... je aanloopkatje zal je missen!!! Stephanie.. met wie ik al lange tijd mijn dagen begin met wandelingen door de vestingwerken met onze honden.. in weer en wind bij zon en mist.. Als Maastricht nog slaapt wandelen wij kletsend over van alles en nog wat rond in de prachtige natuur die zo mooi is in ieder jaargetijde. Iris D.. fijne gesprekken.. fijne tijd samen.. en nu.. rij je in mijn oude autootje en geef je een fantastisch nieuw huis aan Che! ik zal onze filosofieen over het leven missen. Ik stop nu met opsommingen want dan kan ik nog wel even doorgaan of pijnlijker.. stel je vergeet iemand..;-) Maastricht, waar het soms echt overleven is voor een Hollander, nu kom je met een charme-offensief! De bakker die me zijn landcruiser leent om me te kunnen verdiepen in het Artsen zonder Grenzen-wagenpark wat in Liberia op mij wacht.. De slagersvrouwen die me in platmaastrichts vooral op het hart drukken om niet met 'een zwarte' terug te komen omdat 'de sjoenste mannen vaan mestreech zijn' (heb ik dan toch iets gemist de afgelopen jaren.. ;-) De Maas die glittert in de zon.. m'n buurtje het statenkwartier waar ik nu al zoveel mensen zolang dagelijks groet... Ja ik dwaal nu af en toe door de straten van de stad waarmee ik altijd een haat/liefde verhouding had met toch een gevoel van liefde...
En dan daarnaast het besef van het tijdelijk verruilen van de eerste wereld voor de derde wereld.. voorlopig niet meer anoniem rondlopen of een terrasje pikken want mijn witte huid zal er voor zorgen dat iedereeen in mijn toekomstige dorp precies weet wat en waar ik die dag geweest ben.. Maar wat ben ik toch een rijk mens.. dat ik zomaar kan doen wat ik denk dat ik moet doen in dit leven dat ik weet dat ik mijn dierbaren weer in de armen kan sluiten als ik terugkom.. En bovenal wat ben ik rijk dat ik altijd naar een eerste wereld terugkan en zovelen op deze wereld dat niet kunnen zeggen! een stemming is soms moeilijk te peilen in geschreven woorden dus dan maar wat steekwoorden... licht melancholisch.. vooral heel blij en tevreden.. en tot in mijn tenen het besef dat ik geweldige vrienden, vriendinnen, familie, kennissen en buurtgenoten en buurtgenoten heb! Ik zal jullie missen, maar eigenlijk hoef ik alleen maar tot snel te zeggen: ik kom op 14 juni weer in Nederland! Maastricht zal ik nog als bezoeker aandoen... dus.. Bye Maastricht!

liefs, Martine