Rock 'n roll Loggie

Hallo allemaal,

Sinds 2 dagen ben ik nu volledig in charge als loggie.. en in het theater mag je dan van alles mee maken en kan het soms een gekkenhuis zijn... nou hier gaat het er ook behoorlijk heftig aan toe.. een soort premiere stress maar dan iedere dag.. Hoe ziet een dag eruit:

6.30 Ik sta op en was me met emmertjes koud water

7.00 ontbijt: ik eet meestal een banaan en drink een kopje nescafe

7.15 ik ga even door mijn lijstjes waar ik allemaal aan moet denken deze dag (autoschema's, bouwwerkzaamheden, het invoeren van een standaard medicijnlijst die ongeveer 30% is van waar we nu mee werken..)

7.30 ik zit samen met Taj met een kop koffie en .. jawel een sigaret.. op de trap voor het gebouw waar de kantoren zijn (staat naast mijn huis). De nationale staf druppelt binnen: ik oefen de namen en maak met iedereen een kort praatje; How was the night? Is hier een standaard vraag om te vragen hoe het met iemand gaat.

8.00 - 9.00: Chaos management: er blijken toch extra vervoertjes nodig te zijn, er moet op het laatste moment nog van alles uit de store naar het ziekenhuis en de klinieken: de request forms met hele verhalen hoe groot de emergency wel niet is (valt altijd reuze mee: ik vraag al standaard of er iemand dood gaat als dit niet binnen een uur gebeurd) Verder alle mensen aan wie ik direct leiding geef aan het werk zetten

9.15: de laatste auto rijdt uit naar 1 van de klinieken en er komt iets van rust op de base (zoals we het hier dan noemen)

Ik dacht dat ik rustig kon gaan werken aan het enorme excell bestand wat ik aan het maken ben met daar in verslag van alle medische spullen die de afgelopen 6 maanden zijn gebruikt, maar steeds komt er iets tussendoor. Heerlijk! De generator van het ziekenhuis heeft diesel nodig.. OK wat is de normale procedure? Wat?! Een jerrycan hier volgooien en gelijk naar het ziekenhuis racen? Vooruit plannen is er niet echt bij. Ik merk dat bijna alle nationale staf echt op korte termijn werkt en denkt en dit houdt in dat je echt alles moet checken.. hier moet ik echt aan wennen. Dus het ziekenhuis doet wel maandelijks bestellingen bij ons, maar er wordt ook heel veel vergeten.. en dan krijg je dus een soort paniekvoetbal.

9.30: telefoontje uit Monrovia.. er is een vrachtwagen met 100 zakken cement en 2 bundles dakdelen op weg naar ons toe.. OK hoezo? Wat ga ik daar mee doen? Wouah, is mijn supplylog en daar overleg ik heel veel mee.. we huren een dagkracht in om plaats te maken in de opslag.

9.45: telefoontje uit Monrovia: we hebben jullie morbidity cijfers nodig ivm het bestellen van malariatests (wat nu via een nationaal programma gaat) Wat zijn in vredesnaam morbiditycijfers?? Nou maar even met de medici praten. Goed verzamelen dan maar.. blijkt dat de cijfers voor 1 van de klinieken nooit zijn bijgehouden.. dat wordt dus het betere spitwerk maandag wanneer we weer naar die kliniek gaan.. anders kunnen we die testen wel vergeten en we zijn al aan onze noodvoorraad bezig omdat de bestelling die 2 maand geleden uit amsterdam had moeten komen pas in december komt... oftewel improviseren.

De rest van de dag werk ik aan mijn rapportage, deal ik met het feit dat 2 auto's kapot zijn en we ons hele programma vanuit 3 auto's moeten gaan draaien, repareer ik een printer, ga ik op bezoek bij David (mijn technische log) die gister acuut aan een hernia is geopereerd. (en dus weken uit de running is... terwijl hij een soort technisch coordinator is wat ik nu mag gaan doen) En als ik dan toch in het ziekenhuis ben, check ik even hoe de bouw van het choleracentrum vordert en of de waterput al is afgesloten met een hangslot. Ik besluit lekker terug te wandelen naar de base: 20 minuten lopen door het dorp waar ik al mensen begin te herkennen en groet. Thuis hoor ik dat de vrachtwagen van MSF Belgie met 2 lekke banden in Gantha staat en leer ik ondertussen hoe ik de salarisadministratie voor 130 man moet gaan doen op het moment dat de administrateur er niet is.. Ik kan nog wel even doorgaan.. mar zo krijg je ongeveer een idee wat er allemaal gebeurd. Eigenlijk komt het er op neer dat iedereen met een vraag altijd naar de loggie gaat!!! Nu moet ik me nog veel dingen eigen maken.. maar ik weet dat ik me als een spin in het web zal gaan voelen om enigszins orde in de chaos te gaan scheppen. Taj, mijn voorganger, is echt geweldig als je ziet hoe hij met alles dealt.. en het is heel fijn om te weten dat hij ooit net zo onwetend als ik aan deze taak begon.. Om 17.00 uur gaat de nationale staf naar huis, behalve 2 man bewaking en een driver.

18.30: even snel het zweet van me afspoelen en schone kleren aan.

19.00: avondeten.. rijst met iets van bonen of als we geluk hebben verse groente, een vlees of visgerecht en... ananas!! Het ananasseizoen begint... en ze zijn heerlijk!!

Ik wil net gaan eten en krijg een telefoontje uit Monrovia dat de vrachtwagen ergens is gestrand met nog meer pech (de banden waren inmiddels gerepareerd) Of ik even via het open channel van de HF radio kan uitvinden waar de vrachtwagen is en met de drivers afspreek wat ze gaan doen.. Het is inmiddels donker. Ik denk: shit hoe ging dat ook al weer met de HF radio, overdag loop ik altijd met een VHF rond ) Want tja dit soort dingen gebeuren natuurlijk altijd als Olive, onze radio-operator, de koningin van radio, de stem van Nimba, net naar huis is... Nou het is me gelukt!! Ik ben tevreden hoe het gaat.. het is nog een beetje rock 'n roll en heel veel vragen.. maar volgens mij gaat het helemaal goed komen!

Heel veel liefs, Martine

PS. OP 5 NOVEMBER VLIEGT ONZE NIEUWE LAB-EXPAT NAAR LIBERIA.. DUS ALS JE ME IETS WILT STUREN ZORG DAN DAT DIT VOOR 4 NOVEMBER BIJ AZG IS: TAV MIJN NAAM EN SANNIQUELLIE LIBERIA.