Wereld van uitersten

.... en zo ben je aan het overgeven, lig je met koorts in bed en zit je 6 keer per uur op de wc... en zo voel je je weer vol energie en loop je fluitend je werk te doen..
... en zo ben je s'avonds als het al donker is 2 uur in de weer om een "oplossing" te vinden voor 2 lijken waar de familie afstand van heeft genomen (lees: niet willen betalen voor een begrafenis en vervoer) die toch wel aardig beginnen te stinken in het ziekenhuis... (oplossing: we leggen ze in mijn net gebouwde cholera behandelcentrum en regelen s'ochtends vroeg 2 gravediggers)...
.. en zo sta je wuifend met het hele wagenpark en alle chauffeurs aan de grens van Sanniquellie onze nieuwe ambulance (omgebouwde landcruiser) op te wachten om hem vervolgens in escorte door het dorp naar Sangba Base te rijden en daar te dopen met water...
Kortom... uitersten. Ik bevind mij in een wereld van uitersten... binnen de compound een soort "gouden kooi" met relatieve luxe en buiten de compound door oorlog verwoeste huizen en enorme armoede..

Het is soms heftig om hier mee om te gaan. Ik geniet van mijn werk... bluf als het nodig is (bijvoorbeeld als het op autotechniek aan komt)... maar het gaat allemaal goed en ik sta soms verbaasd van mezelf.. En dat is fijn! Ik heb veel tijd geinvesteerd in teambuilding en al mijn angsten van de eerste week zijn weg... ik word voor vol aangezien door die 25 mannen en 5 vrouwen aan wie ik leiding geef en ze zien me als hun baas... dat is raar om mee te maken en je moet hier mensen enorm aansturen en checken, en dat gaat goed. Ik geniet van mijn werk en vind het fijn dat ik hier wellicht een kleine bijdrage lever aan het welbevinden van mijn medemens... Ik werk veel: iedere dag van ongeveer 7 to 7 en mijn enige vrije dag is zondag.. en ook dan zit ik nog wel eens een uurtje te werken. Ben mee geweest op ronde in het ziekenhuis.. heel indrukwekkend. Heb mensen gezien met littekens van rituele behandelingen: scarving en ben heel benieuwd naar de betekenis van de symbolen die ik in hun huid gesneden zag.. en hou je vast: jawel: Ik ga een operatie bijwonen!!! All the way... tot ik waarschijnlijk flauw val! Ik denk veel aan nederland en mis jullie! Maar waar ik nu ben dat zou ik niet willen missen!

heel veel liefs, Martine

PS. Van 't weekend zal ik weer eens wat foto's doorsturen!