En toen was er chirugie..en alles wat daar aan vooraf ging…

Afgelopen donderdag heeft ons team de eerste keizersnede in St. Benoit verricht..een mijlpaal!! St. benoit was een clinic opgezet door missiezusters die weg zijn gegaan in het najaar toen de gevechten hier opnieuw zijn begonnen. Wij zijn er eerst begonnen met basic healthcare maar zijn ons programma gaan uitbreiden. Op de avond van Kerst belde de head of mission dat we chirurgie gaan starten in St benoit en nu een paar weken later is het zover.. In de tussentijd hebben we keihard gewerkt: de kliniek is nu een ziekenhuis met watervoorziening, een voedseldepot, een keuken, een wastezone.. dat alles heb ik samen met een ploeg timmermannen en een geweldige chauffeur gebouwd. ‘Ménusiers sans Frontieres’ noemen we nu de timmerwerkplaats waar we aan de lopende band meubels voor de operatiekamer, het lab en de keuken hebben gebouwd! (vertaling: timmerlieden zonder grenzen) En s’avonds tijdens de ‘nightshift’zetten de bewakers vervolgens de meubels in de vernis, zodat ze de volgende dag in het ziekenhuis staan… Wat een geweldige ploeg mensen! In korte tijd zie je de kliniek transformeren in een ziekenhuis en dat is geweldig! Een dokter en 2 chirurgen zijn gekomen en een laborant om het lab op te zetten.. Regelmatig flitste het door mijn hoofd wat een enorme geoliede machine MSF is.. binnen no time komen er volledige ‘chirurgische kits’ per auto het project binnen met alle instrumenten, sterilisatie-apparatuur, lampen, enz..
De veiligheidssituatie is hier ondertussen behoorlijk instabiel en ondanks de ellende die ik meemaak, zie en hoor flitst er elke dag wel een keer door mijn hoofd..’wat heb ik een geweldige baan!’ De sfeer in het project is enorm goed.. national staf en expats met elkaar, de schouders eronder, gericht op één doel: gezondheidszorg brengen aan een bevolking die al zo lang in barre omstandigheden en onveiligheid leeft. De dankbaarheid is ontroerend… als we per auto naar het ziekenhuis gaan stoppen oude vrouwen, beladen onder een zware lading, slaan hun handen ineen en roepen lachend..’asanti sana mzungu’ (dank je wel, witte) En we gaan door.. door met het uitbreiden van onze mobiele klinieken in de bush om echt bij de mensen te komen die weggevlucht in de bush zitten en tevoorschijn komen op het moment dat ze een MSF landcruiser zien aankomen..