Trying...

Hier in Liberia vraag je s'ochtends altijd eerst aan je collega's: How was the night? En vervolgens vraag je "How are you coming on?", dit is liberiaans engels voor: hoe gaat het met je. Als het goed gaat zeg je: "not bad" of "fine", als het niet goed gaat zeg je "small small" en als het er tussenin zit zeg je: "I'm trying"

Gister was mijn antwoord nog "small small" maar nu kan ik zeker zeggen "Trying" en dat maakt me erg blij. Mijn koorts is weg en het vocht is ook mijn lichaam aan het verlaten.. gisteravond kon ik de aders en botstructuur van mijn voeten weer zien en ook mijn jukbeenderen kwamen weer tevoorschijn en je hebt geen idee hoe blij ik daarvan werd! Ik hou me totaal koest maar voel de verbetering in mijn lijf... 70% zou ik het optimistisch willen omschrijven! Dus maak je allemaal niet teveel zorgen.. ik ben zeker tot dinsdag in Monrovia en zorg dat ik goed uitziek. Dinsdagochtend ga ik weer naar het ziekenhuis en een nederlandse arts gaat met me mee (ze is medisch coordinator van MSF-Zwitserland) en hopelijk krijg ik dan het bericht dat ik voldoende sterk ben om weer in "the bush" te kunnen zijn!! Maak je niet te veel zorgen, the loggie komt wel weer op haar pootjes terecht.. En mensen die me een beetje kennen weten dat ik normaal niet echt geduld heb om ziek te zijn.. maar dit keer zal ik zeer verstandig zijn, want ik ben behoorlijk geschrokken van wat er met mijn lijf gebeurde! Heb het goed allemaal.

Liefs, martine