weerpraat

Ben net mijn kantoor weer ingelopen om in alle rust toch nog wat werk te verzetten.. zet gedachteloos de ventilator aan en in een fractie van een seconde denk ik aan Nederland.. hoe bizar het eigenlijk is dat ik, doorgewinterde nederlander, in januari de ventilator aanzet.. Even mis ik de wisselingen van de seizoenen, nachtvorst, intense kou, mijn voormalige huisje vervloekend dat het er niet warm te krijgen is.. gewikkeld in een fleecedeken voor de Open Haard.. hutspot met spekjes en worst.. een glas rode port.. dit alles vloog net even door mijn hoofd terwijl ik de ventilator aanzette.. zo snel zo veel.. Tegelijkertijd beseffen hoe snel je eigenlijk went aan een ander klimaat..een tegenovergesteld klimaat. Het wordt hier steeds heter en droger.. het eens zo groene landschap is bedekt met stof van de rode aarde en zand uit de Sahara.. verschillende waterpompen staan al droog en het wordt steeds heter.. Het is nu overdag tegen de 40 graden en de nachten worden al weer warmer.. niet meer wegkruipen onder een dekbed.. maar zweten onder een laken.. We kijken uit naar een verfrissende regenbui al is het alleen om onze porien eens grondig te reinigen en de palmen, bomen en struiken weer groen te zien worden.. In de country information sheet die ik kreeg voordat ik naar Liberia vertrok, stond dat het heel heet kan zijn.. Toch valt dit behoorlijk mee.. je went er zo snel aan.. ik kwam er laatst achter dat toen het hier echt "heel koud" was en ik s'nachts onder 2 dekbedden sliep.. het toch nog 19 graden was.. terwijl het voelde alsof het vroor... Ja wij Nederlanders zijn goed in weerpraatjes dus zo'n praatje mag natuurlijk niet ontbreken op mijn blog... En voor de rest is het hier business as usual.. en daarom ga ik nu verder waar ik begon toen ik de ventilator aanzette.. nog even een uurtje werken..

liefs, M

loggie back on her feet again!

Ik ben weer in Sanniequellie!!
... en het is heerlijk om"thuis" te zijn. Ik ben nog niet op volle kracht maar 95% toch zeker wel! Afgelopen dinsdag ben ik voor het laatst naar het ziekenhuis geweest en dankzij Tanja, de nederlandse medisch coordinator van MSF zwitserland is de juiste diagnose helder geworden... Bijwerkingen van lariam gecombineerd met een virus.. Dus nu slik ik malarone en houd ik mijn lichaam goed in de gaten. Ben ontzettend opgelucht want op niet-werkende nieren en hartfalen zat ik niet echt te wachten.. En in Monrovia besefte ik dat Sanniequellie echt mijn tijdelijke thuis is want ik zei spontaan tegen de dokter: Please let me go home to Nimba! En het was een warm onthaal, zowel door mijn expat-collega's, een tijdelijke familie en de nationale staf die me uitgebreid begonnen te knuffelen en te vertellen hoe erg ze me wel niet hadden gemist... en ik was in mijn eerste week lichtelijk geintimideerd??? Wat gaan dingen toch snel! Nou er is hier het een en ander aan de hand.. behalve dat we volop in het slutingsproces van onze missie zitten.. is het in ons buurland Guinea behoorlijk onrustig.. rellen en stakingen en een president die niet weg wil en met harde hand ingrijpt.. vrij explosief letterlijk en figuurlijk.. De situatie schijnt te lijken op de situatie in Liberia en Sierra Leone, vlak voordat daar oorlog uitbrak... Wij zitten ongeveer een uur van de grens af en afhankelijk van hoe de situatie zich ontwikkeld kan het zijn dat wij ons gaan bezig houden met de medische opvang van een mogelijke vluchtelingenstroom..Mocht het zover komen dan worden Mischa (de dokter) en ik naar de grens gestuurd om een assesment te doen en een plan te maken... Ik hoop dat het snel weer wat rustiger wordt bij de buren.. maar we zijn er klaar voor: onze emergency-kits staan klaar. Verder gebeurt er ook in Liberia het een en ander, de voormalige vice-president, nu senator is beschuldigd van zware corruptieschandalen en er is een officeel onderzoek ingesteld.. dit is nieuw voor Liberia. En iedereen volgt op de voet hoe dit zal verlopen.. Veel liefs van een opnieuw gezonde Loggie!
Martine

Trying...

Hier in Liberia vraag je s'ochtends altijd eerst aan je collega's: How was the night? En vervolgens vraag je "How are you coming on?", dit is liberiaans engels voor: hoe gaat het met je. Als het goed gaat zeg je: "not bad" of "fine", als het niet goed gaat zeg je "small small" en als het er tussenin zit zeg je: "I'm trying"

Gister was mijn antwoord nog "small small" maar nu kan ik zeker zeggen "Trying" en dat maakt me erg blij. Mijn koorts is weg en het vocht is ook mijn lichaam aan het verlaten.. gisteravond kon ik de aders en botstructuur van mijn voeten weer zien en ook mijn jukbeenderen kwamen weer tevoorschijn en je hebt geen idee hoe blij ik daarvan werd! Ik hou me totaal koest maar voel de verbetering in mijn lijf... 70% zou ik het optimistisch willen omschrijven! Dus maak je allemaal niet teveel zorgen.. ik ben zeker tot dinsdag in Monrovia en zorg dat ik goed uitziek. Dinsdagochtend ga ik weer naar het ziekenhuis en een nederlandse arts gaat met me mee (ze is medisch coordinator van MSF-Zwitserland) en hopelijk krijg ik dan het bericht dat ik voldoende sterk ben om weer in "the bush" te kunnen zijn!! Maak je niet te veel zorgen, the loggie komt wel weer op haar pootjes terecht.. En mensen die me een beetje kennen weten dat ik normaal niet echt geduld heb om ziek te zijn.. maar dit keer zal ik zeer verstandig zijn, want ik ben behoorlijk geschrokken van wat er met mijn lijf gebeurde! Heb het goed allemaal.

Liefs, martine

korte update

Ja het is al een poosje stil in mijn blog... Heb een heerlijke vakantie in Ghana gehad, maar tijdens mijn vakantie begon ik een beetje op te zwellen, eerst mijn enkels en voeten, maar de rest volgde ook.. terug in Monrovia ben ik voor de zekerheid naar het ziekenhuis gegaan.. had inmiddels een gezicht als een ballon en paste alleen nog maar joggingbroeken.. Ik plaste ook steeds minder.. om een lang verhaal kort te maken.. ik ben ziek. Ik heb waarschijnlijk een virus in mijn hartstreek en heb nu medicijnen om het vocht uit mijn lichaam kwijt te raken, dit slaat aan gelukkig. Ik ben nog steeds in Monrovia en mag pas weer terug naar mijn project als ik 100% sterk ben. Ik moet in Monrovia herstellen omdat hier meer medische faciliteiten zijn dan bij mij in de bush... maar het liefste wil ik natuurlijk naar huis naar Nimba en aan de slag.. maar goed ik heb maar 1 hart en besef dat ik echt aangesterkt moet zijn... Binnenkort als ik geen koorts meer heb en wat meer energie heb schrijf ik graag over mijn vakantie, want die was heerlijk!

Liefs vanuit Monrovia!

Martine

op vakantie!!!

... na een memorabele oud en nieuw en een paar dagen van keihard werken..na dit korte berichtje moet ik nog de laatste hand leggen aan mijn maandelijkse werkverslag.. en dan...... ga ik mijn rugzakje pakken want morgen reis ik naat monrovia en vrijdag vlieg ik naar Ghana! Ik heb vakantie! Ik ga een weekje relaxen in ghana.. aan de ene kant wil ik niet weg..want ik ben net zo lekker bezig om ons hele bevoorradingsysteem te veranderen en er spelen zich nogal wat andere zaken hier af op de basis.. maar aan de andere kant is het ook heerlijk om een weekje te relaxen... Vrijdagmiddag half 2 land ik in Ghana. Colinda haalt me op per motor en heeft een heel programma gemaakt: naar kumasi, naar cape coast lekker op het strand liggen, naar het openingsfeest van de nieuwe nederlandse ambassade, naar het vluchtelingenkamp! Op 14 januari vlieg ik weer terug en de 15e reis ik weer naar Sanniquellie. Heb het goed allemaal!
liefs, martine