einde van het jaar

... nog een paar dagen en dan stappen we alweer een nieuw jaar binnen.. Zo in de loop van een jaar reflecteer ik regelmatig op wat is geweest en wat gaat komen en voor de uitgebreide versie van deze gedachten heb ik zo door de jaren heen 2 vaste punten voor de grootscheepse gedachtenstroom.. de dagen vlak voor mijn verjaardag en inderdaad.. de dagen voordat we een nieuw jaar in gaan.. Mijn dagen en avonden zijn hier zo gevuld met werk en indrukken dat ik soms vergeet om eens even stil te staan... en nu opeens na een zeer drukke volle heftige maar ook fijne en vruchtbare werkdag besef ik opeens dat het jaar bijna voorbij is... en zo'n bijzonder jaar heeft enige overpeinzingen nodig... 2006 was het jaar van de grote verandering.. een enorme bevalling die gepaard ging met blij zijn met het vinden van een nieuwe bestemming en omgaan met verdriet en pijn die ook aanwezig waren in dit proces.. Dat is eigenlijk mijn jaar in een notedop... en nu ik hier zo rondren in een nieuwe wereld, qua werk qua omgeving qua alles eigenlijk en zo alle ups en downs bij elkaar optel kan ik zeggen dat ik me een zeer rijk mens voel! Ik mis regelmatig mensen, che en van alles en nog wat uit mijn leven in nederland, en ik ben nog niet vaak zo beperkt geweest in mijn persoonlijke leven als dat ik nu ben... in een klein dorp in de bush, wonend in een big brotherhuis waar het grootste deel van mijn tijd gevuld is met werken.. maar het is goed en het is zo goed geweest om dit gevoel, wat ik 2 jaar geleden had naar aanleiding van een email, te volgen! Dus mijn wens voor iedereen voor het komende jaar is: volg je drijfveer, roeping, gevoel, of hoe je het ook maar wilt noemen... doe wat je denkt dat je moet doen in je leven en het het is goed! Nu ik zover weg ben besef ik hoe ontzettend belangrijk de mensen in NL voor me zijn... de gedachte dat mijn geweldige ouders, mijn lieve zus, mijn vrienden en vriendinnen, familie en bekenden daar zijn... alle mensen om wie ik geef.. dit geeft mij kracht op de momenten dat het even heel zwaar en confronterend is.. en daar denk ik aan op de geweldige momenten die ik ook hier heb! Voordat ik te zwaar op de hand wordt of wellicht te zoetsappig zal ik stoppen, maar niet voordat ik een sterrenregen van zoenen naar jullie stuur. Maak van je leven wat je ervan moet maken en dan is het goed! (ja ja de keukentafelfilosoof is ook meegkomen naar Liberia)

Heb eeb geweldig einde van dit jaar en prachtig begin! Alle goeds voor 2007 voor alle mensen op deze wereld!

liefs, Martine

Radio Call: Merry Christmas!

- "Base Base for Sierra Alfa"

- "Come in Sierra Alfa"

- "Radiotest radiotest" "How do you copy"

- "five out of five"

- "Affirmative: out for Sierra Alfa"

Ja dit is een standaard procedure, maar sinds gister was het antwoord "negative copy negative copy".. dus de loggie ging op onderzoek uit langs de verschillende frequenties...

Vanuit Liberia:

" Holland Holland for Loggie"

"come in loggie"

"Merry Christmas for everybody - How do you copy???"

Mis jullie allemaal en wens jullie heerlijke feestdagen toe!

liefs, Martine

en dan staat alles even stil

Hi Allemaal,

Ik had een heerlijke dag... alle andere expats zijn naar saclopea op bezoek bij collega's van MSF-zwitserland, had besloten om op de basis te blijven om te werken. Om 11 uur ging de nationale staf weg en behalve ik was er een driver en security en de kokkin. Was lekker aan het werk, met de laatste liberiaanse hits op een gettoblaster naast me... tussendoor even foto's monrovia geblogged.. Kerstverlichting opgehangen.. Toen: oproep per HF-radio: het ziekenhuis of we de dienstdoende arts kunnen halen en naar het ziekenhuis kunnen brengen.. Ik stuur een chauffeur.. en ga door met het aanpassen van de hele supply-administratie gebasseerd op de standard druglist die we nu invoeren.. Chauffeur komt terug.. hij kon de dokter niet vinden.. ik bel de dokter mobiel, zijn telefoon is uit! Hij heeft dienst... ik bel de projectcoordinator om haar te informeren en spring in de auto naar het ziekenhuis om te kijken of de patient in nog een dusdanige staat is dat we hem per ambulance naar een ander ziekenhuis brengen... Daar sta ik in een kamer met een verpleegster en arts-assistent en een bewusteloze jongen aan het zuurstof terwijl zijn bloeddruk met de minuut daalt... zelfs een loggie ziet dat deze man niet vervoerd kan worden. Ik bel onze dokter (die een dag vrij heeft en 3 uur verderop in saclopea is) en laat hem met de medische staf praten... ondertussen hoor ik waar de locale dokter misschien uithangt en stuur de chauffeur op zoektocht, ondertussen ren ik naar de HF radio van het ziekenhuis om contact te zoeken met onze andere dokter die onderweg terug is vanuit monrovia om te kijken hoe ver hij van nimba is.. het lukt niet om contact te krijgen... ik ga terug naar de kamer van de patient en hij sterft... De verpleging vraagt om een body bag, maar die zijn op.. we verwachten op ieder moment onze container uit amsterdam... Ik race terug naar de basis en pak een laken om het lijk in te kunnen vervoeren... Toen ik uiteindelijk weer terug op de basis was ben ik even gaan zitten.. dit is de eerste keer dat ik geconfronteerd wordt met de dood hier.. letterlijk voor mij ogen.. en het raakt me enorm.. Ik ben er stil van.. Had graag een vrolijker verhaal geschreven zo vlak voor de kerst... maar hier stond alles even stil...

liefs, martine

Monrovia in beeld

Zoals belooft... Citylife in beeld!

Foto 1: a room with a view

Dit was het uitzicht vanuit "Olive Base", 1 van de 2 huizen van MSF-H.. de naam belooft veel... maar ipv olijfbomen veel prikkeldraad en huizen in opbouw. Dit is een huis in 1 van de betere buurten van Monrovia: Mamba Point

Foto 2: Lazy Beachlife

Uitzicht vanaf mijn strandbed... zwemmen, relaxen, lezen, slapen en all over again....

Foto 3: op naar de markt!

... en ik was niet de enige...

Foto 4: Riverside housing

Zo leven mensen ook in Monrovia ... schril contrast met mamba point...
Foto 5: Cityman keep moving

1 van mijn favoriete foto's

Foto 6: war just ended
... alsof er gisteren een bom is ontploft....
foto 7: citylife - expats no go zone
... en juist hier, midden in liberia had ik zo graag willen rond struinen. Maar helaas verboden wegens veiligheid...

Ik had ook graag een geluids-, hitte- en geurimpressie bijgevoegd.... maar helaas!
liefs, Martine

CityLife

vier dagen Monrovia.. vier dagen lekker bijkomen..vier dagen van enorme tegenstellingen... een verwoeste stad in opbouw waar je struikelt over UN militairen en expats die in hun Little europe leven... zwemmen in de zee.. veeel prikkeldraad.. ongelooflijk druk... feestjes en bbq's met expats... armoede.. expat- plekken waar je meer betaalt dan in europa.. en brood op straat voor 5 cent.. wandelend door de stad tankers tegenkomen... enorm heet...genieten van een hamburger en italiaans ijs en tegelijkertijd een enorme aversie tegen oorlog voelen als je de resultaten ziet, hoort en ruikt.. als je in de ogen kijkt van waarschijnlijk voormalig kindsoldaatjes.. als je kapotgeschoten gebouwen ziet en denkt aan alle mensen die zonder legitieme reden dood zijn gegaan.. En toch ook vanuit mijn tenen genieten van weer eens anoniem door een stad lopen.... Bomvol indrukken maar ook heerlijk bijgekomen.. En vanochtend dacht ik: het was heerlijk maar nu heb ik weer zin om naar de bush te gaan..naar huis.. en weer werken! Terug op de basis werd ik ontvangen alsof ik weken was weg geweest... iedereen omhelste me en het voelde echt een beetje als thuiskomen.. Morgen zet ik foto's op mijn blog!

Liefs, M

'n kijkje in liberia

Liberia.. land van grote tegenstellingen.. land van kapotte gebouwen en mensen.. land van wederopbouw en kracht.. land van magische sterrenhemels.. en wonderschone zonsondergangen.. Land van secret societies... van mensen die oprecht in geesten en duivels geloven en tegelijkertijd gek zijn van nokia... Land van hartelijkheid en ontvlambaarheid.. Onbegrijpelijk wonderbaarlijk land.. Ik ben blij om hier te zijn!

Weekend break: off to Monrovia!!

Morgenochtend stap ik in onze landcruiser pick-up en ga ik heerlijk een weekend weg!! Vrijdag en maandag werk ik in monrovia, maar zaterdag en zondag!!! Hoera een heel weekend vrij voor het eerst sinds ik hier ben!! Vrijdagavond slaap ik in een hotel aan het strand, zodat ik zaterdag de hele dag lui op het strand kan liggen lezen en zwemmen en heel veel slapen!! Ik verheug me er echt op... de nationale staf doet alsof ik een maand weg ga.. de een na de ander komt zeggen dat ie me zal missen.. Ik verlang naar zwemmen, over een markt slenteren, monrovia verkennen en ik ga naar een plek waar ambassadepersoneel naartoe gaat en ik ga me toch een biefstuk eten!!! Natuurlijk ga ik ook kerstinkopen doen.. Al mijn directe staf (31 pers) krijgen een t-shirt van me die ik ga laten bedrukken.. Liesbeth heeft een geweldige reeks ontwerken gemaakt: Driver sans frontieres, Security sans frontieres, enz. dit is mijn persoonlijke kado voor ze. Daarnaast zit ik in het het kerstfeestcomite en koop ik kados voor alle staf namens MSF-H en ga ik proberen om kerstverlichting te vinden om de palmen om te toveren in kerstbomen.. Ik heb echt het gevoel alsof ik op vakantie ga.. heerlijk, ik heb het echt even nodig!

liefs, Martine

een nieuwe dag

Een nieuwe dag.. zes uur s’ochtends..ik was wakker omdat ik vroeg was gaan slapen. De dokter komt net terug uit het ziekenhuis waar hij sinds twee uur vannacht heeft geprobeerd een moeder en haar ongeboren kind te redden… niet gelukt. Hij huilt bij me uit terwijl we naar een verdwijnende maan kijken.. Alle mensen zijn hetzelfde alleen de omstandigheden zijn zo ongelijk op deze wereld.. de vrouw en haar kind hadden het in europa overleefd… en wij expats weten dit… de locale staf heeft geen idée van onze technologieen in het westen en focussen op het beter krijgen van hun wereld… De medicijnvoorraad wordt kleiner en kleiner.. en ik kreeg bericht dat het nog wat langer duurt voor onze medicijn bestelling Liberia bereikt… We hebben geen aspirine meer, de peniciline is bijna op en nog even en we kunnen geen bloedtransfusies meer doen… ik probeer \alles te lenen samen met Monrovia.. bij andere MSF secties, tot in Nairobi aan toe.. En ondertussen deal ik met een aannemer die zijn mensen niet heeft betaald en, terechte boze werkers die nu dreigen om de vloer die ze gebouwd hebben in 1 van de klinieken op te breken als ze hun geld niet krijgen van de aannemer… Contrasten! En ondertussen lees ik op nu.nl dat er 8 miljoen keer gepind wordt voor de sinterklaasaankopen en dat er een stormloop is op de nieuwe nintendocomputer.... Je moet soms vechten om niet moedeloos te worden.. en niet toe te geven aan je gevoel van onmacht… Maar het ombuigen in een energie om te blijven vechten! Een nieuwe werkdag is begonnen...

Liefs, Martine

Meten is weten!

Mijn zeer hoog gewaardeerde collega's Marq en Henk in Nederland hebben mij de gouden regel geleerd die ik zeker vandaag uitgebreid heb toegepast: Meten is weten!

Ik heb de leuke uitdaging om met een zeer beperkt budget een huis te bouwen bij 1 van de klinieken... de schatting van benodigde materialen valt hier echter vaak veel hoger uit dan wat in werkelijkheid nodig is.. Ik zat met Settoh, een technisch medewerker met pen en papier en tekening van het huis te rekenen maar merkte dat het te abstract werd voor settoh.. Trouwens ook pittig voor mij om opeens in inches en feet te moeten rekenen... Ik heb voorgesteld om de afmetingen van het huis met stokjes en lint op de compound te bouwen om zo te checken of alle afmetingen inderdaad goed zijn en om het wat tastbaarder te maken... We hebben een geweldige middag gehad! Een impressie zie je op de foto's. En we kregen hulp van een aantal chauffeurs en bewaking.. ze waren zeer benieuwd wat de loggie nu weer had bedacht... maar het heeft gewerkt! Naast veel plezier hebben we nu ook volledig helder wat voor een huis we gaan bouwen! Dus, lieve Marq en Henk: nu ook geintroduceerd in Liberia: To Measure gives more building pleasure!

Na het werk ben ik op huisbezoek geweest bij een van de "yardboys", dit zijn een soort manusjes van alles, 2 gouden jongens waarmee ik ook een groentetuin ben gaan bouwen op de compound. In de ogen van alle nationale staf staan ze onderaan de ladder, maar voor mij zijn ze even belangrijk als ieder ander.. Erickson is vandaag niet komen werken omdat zijn zoon van 5 jaar vannacht is gestorven en ik ben even gaan kijken hoe het met hem is en ben hem gaan condoleren... dus daar zat ik op een bankje in zijn community tussen zijn mensen.. Hij was helemaal verbaasd dat ik helemaal naar hem toe was gekomen om mijn medeleven te laten blijken.. als teken van dank kreeg ik 5 avocado's.. Gisteravond zat ik te kletsen met Micha, een van onze artsen die het bewuste jongetje heeft geopereerd gisteravond en zo hard hoopte dat het jongetje de volgende dag zou halen... Zo zit een arts z'n hart te luchten en zo zit je bij de familie... Dus als ik zo op mijn dag terug kijk kan ik opnieuw zeggen het was een zoete en ook bittere dag.. maar zeker heel erg goed.

Liefs, Martine

World Aids Day 2006

Lieve Allemaal,

Gister was het world aids day en de hele dag waren we met z'n allen in touw! Vanaf 7 uur reden de auto's rond om mensen op te roepen voor de parade en om 8 uur liepen we met alle staf in onze t-shirts in de parade.. In de brandende zon het dorp op en neer, compleet met drumband. Geweldig!! Daarna was er een bijeenkomst met zang, een toneelstuk over aids en de senator die (minder tactisch) in zijn speech beweerde dat alle bloedtransfusies in alle ziekenhuizen in liberia besmet zijn en dat dit de hoofdoorzaak is... Het was een echte productiedag... rondrijden met broodjes en softdrinks.. de laatste bankjes brengen en s'middags hadden we een voetbaltoernooi georganiseerd voor alle scholen van sanniquellie! Geweldig!! Iedereen hielp mee, of ze vrij waren of niet.. met z'n allen hebben we er een geweldige dag van gemaakt!. De foto's zijn van de parade en de toeschouwers..

liefs, martine