Bye Maastricht!

... als je weet dat je nog zo'n anderhalve week in een stad woont, loop je er toch opeens heel anders doorheen. Als je weet dat je nog zo'n drie weken in een 'eerste-wereldland' bent, kijk je opeens heel anders om je heen.. Maastricht, stad die gemengde gevoelens oproept en waar ik me regelmatig als een vis op het droge heb gevoeld.. nu krijg ik af en toe het gevoel van 'ik zal je missen'. De stad? Ja. Maar vooral de mensen die ik hier heb leren kennen en die veel voor me zijn gaan betekenen. Annemie...door dik en dun met lachen en tranen... je aanloopkatje zal je missen!!! Stephanie.. met wie ik al lange tijd mijn dagen begin met wandelingen door de vestingwerken met onze honden.. in weer en wind bij zon en mist.. Als Maastricht nog slaapt wandelen wij kletsend over van alles en nog wat rond in de prachtige natuur die zo mooi is in ieder jaargetijde. Iris D.. fijne gesprekken.. fijne tijd samen.. en nu.. rij je in mijn oude autootje en geef je een fantastisch nieuw huis aan Che! ik zal onze filosofieen over het leven missen. Ik stop nu met opsommingen want dan kan ik nog wel even doorgaan of pijnlijker.. stel je vergeet iemand..;-) Maastricht, waar het soms echt overleven is voor een Hollander, nu kom je met een charme-offensief! De bakker die me zijn landcruiser leent om me te kunnen verdiepen in het Artsen zonder Grenzen-wagenpark wat in Liberia op mij wacht.. De slagersvrouwen die me in platmaastrichts vooral op het hart drukken om niet met 'een zwarte' terug te komen omdat 'de sjoenste mannen vaan mestreech zijn' (heb ik dan toch iets gemist de afgelopen jaren.. ;-) De Maas die glittert in de zon.. m'n buurtje het statenkwartier waar ik nu al zoveel mensen zolang dagelijks groet... Ja ik dwaal nu af en toe door de straten van de stad waarmee ik altijd een haat/liefde verhouding had met toch een gevoel van liefde...
En dan daarnaast het besef van het tijdelijk verruilen van de eerste wereld voor de derde wereld.. voorlopig niet meer anoniem rondlopen of een terrasje pikken want mijn witte huid zal er voor zorgen dat iedereeen in mijn toekomstige dorp precies weet wat en waar ik die dag geweest ben.. Maar wat ben ik toch een rijk mens.. dat ik zomaar kan doen wat ik denk dat ik moet doen in dit leven dat ik weet dat ik mijn dierbaren weer in de armen kan sluiten als ik terugkom.. En bovenal wat ben ik rijk dat ik altijd naar een eerste wereld terugkan en zovelen op deze wereld dat niet kunnen zeggen! een stemming is soms moeilijk te peilen in geschreven woorden dus dan maar wat steekwoorden... licht melancholisch.. vooral heel blij en tevreden.. en tot in mijn tenen het besef dat ik geweldige vrienden, vriendinnen, familie, kennissen en buurtgenoten en buurtgenoten heb! Ik zal jullie missen, maar eigenlijk hoef ik alleen maar tot snel te zeggen: ik kom op 14 juni weer in Nederland! Maastricht zal ik nog als bezoeker aandoen... dus.. Bye Maastricht!

liefs, Martine

Laatste weken thuis

Vandaag over een maand ben ik in Liberia! Het is dan zover.. na uitgebreid onderzoek inclusief 'veldwerk' in Ghana, vertrek ik zondag 15 oktober naar Liberia om als logistieker, vanaf nu 'Loggie', te gaan werken voor Artsen zonder Grenzen (MSF). Vanaf deze plek in cyberspace ga ik jullie op de hoogte houden van mijn werk, belevenissen, ervaringen en leven in Liberia. Waarschijnlijk blijf ik zo'n 9 maanden in Liberia, maar dat is nog niet helemaal helder. Nu ben ik druk bezig met de laatste voorbereidingen en afrondingen en vooral afscheid nemen van alles en iedereen die me lief zijn.. Absoluut een tijdelijk afscheid maar toch een afscheid...
Afscheid van mijn werken binnen de theaterwereld wat ik met hart en ziel en heel veel plezier heb gedaan.. Afscheid van al die fijne mensen in mijn leven en afscheid van Che en tegelijkertijd ben ik zo benieuwd waar ik 'hallo' tegen ga zeggen... Mijn leven zal de komende tijd volledig veranderen en ik vind dat spannend. En al dat afscheid nemen maakt me af en toe ook best treurig maar tegelijkertijd verlang ik er naar om de grote stap te maken, want ik ga dat doen wat al zo vaak door mijn hoofd is gegaan als vraag .. Mijn kleine bescheiden bijdrage leveren op plekken in de wereld waar mensen zoals jij en ik lijden door oorlogsgeweld waar ze helemaal niet om hebben gevraagd. Ik weet dat ik de wereld niet mooier zal maken en geen wereldschokkende veranderingen te weeg kan brengen maar ik kan in ieder geval mijn best doen om een kleine bijdrage hierin te leveren..
Genoeg over mijn motivatie: let's get to business.. ;-)
Ik kom te wonen in Sanniquellie, een plaatsje in Nimba County, in het noordoosten van Liberia. het ligt vlak bij de grenzen met Guinnee en Ivoorkust. De reis er naar toe vanaf Monrovia is 8 uur over een slechte onverharde weg in een Landcruiser. Ik ga in een huis wonen met nog 7 MSF-collega's uit verschillende landen, allemaal medisch personeel. We wonen en werken dus samen. Daarnaast werken we met een nationale staf van 116 mensen, waarvan 26 mensen met mij de logistiek verzorgen. Mijn verantwoordelijkheden worden de volgende: planning en onderhoud van het wagenpark (8 landcruisers), water en sanitair, inkoop en voorraadbeheer van medische en niet-medische goederen, elektirciteitsvoorziening, gebouwenbeheer, veiligheid van de projecten, het functioneren van de radiocommunicatie, personeelsadministratie, enz.. Ja ik zal me niet gaan vervelen en er liggen heel wat uitdagingen op me te wachten. Gelukkig heb ik al twee cursussen gehad en heb ik een grote hoeveelheid 'self-learning' informatie tot me beschikking. MSF heeft zo'n beetje voor alles wat je kunt een bedenken een werksysteem of richtlijn ontwikkeld. We werken overal op deze wereld volgens hetzelfde zysteem en dezelfde manier van aanpak, om te voorkomen dat we niet elke keer opnieuw het wiel uit gaan vinden. Dit is heel erg prettig. Ik ben tot nu toe behoorlijk onder de indruk van de professionaliteit van MSF. Het is ook een prettige gedachte om met zo'n organisatie te gaan want er zullen genoeg nieuwe dingen en waarschijnlijk ook heftige dingen op mijn pad gaan komen. Ik bevind me in de luxe positie vaniemand die nog nooit een oorlog heeft meegemaakt maar ga nu werken met en voor mensen die net uit een oorlog komen.. Wat betreft mijn toekomstige woonomstandigheden: ik ga dus in een huis wonen met mijn collega's, zal een eigen kamer hebben. Daarnaast hebben we een waakhond, 2 katten, rennen er kippen rond, is er een schaap dat Cybel heet.. Er is geen stromend water en geen vaste elektriciteit.. alleen dmv aggregaten en accu's. Ook zijn er geen vaste telefoonverbindingen en bellen en internetten we dus per sateliet telefoon. Sinds kort schijnt er een mobiel netwerk te zijn.. dus ik zal op zoek gaan naar een liberiaanse simkaart. Ik ga nu weer door met het regelen van de laatste zaken, het tijd doorbrengen met mensen die ik heel erg zal gaan missen en met het kopen van de laatste spullen die ik mee ga nemen.. To be continued...

liefs, Martine